F'ing goed einde van een prachtige reis

Zo! Eind van de reis en eindelijk de mogelijkheid tot goed internet. Ik zit nu in de receptie van l'Oasis in Arusha met zeer goed werkend internet. Mijn vorige verslag vanuit Rwanda moest abrupt beeindigd worden, omdat de baas van de lodge binnenkwam en ze daar liever niet hadden dat toeristen daar internetten. Het is ze vergeven, want als er een Afrikaans volk is dat zich ontwikkeld dan is het wel Rwanda. Maar goed, in mijn verslag ben ik niet verder gekomen dan de Masai Mara en dat lijkt alweer een eeuwigheid geleden.

Na Masai Mara werd de reis vervolgd naar Naivasha. In de middag aangekomen in Naivasha werd het tent opzetten gedemonstreerd. Op enkele keren na is het opzetten van de tent aardig goed gelukt. De camp site daar is gelegen aan het gelijknamige meer Lake Naivasha. Enkel een greppel en een schokdraad scheiddden ons van de lokale hippo's. Echt genieten was toen ik in het sanitair stond te scheren met gapende nijlpaarden als uitzicht:). De volgende ochtend moesten we de tent afbreken en stonden 2 motorboten voor ons klaar die ons via een mooie tocht over het meer naar Crescent Island brachten. Onderweg konden we uitleven met de camera's op de nijlpaarden en de vele vogels die daar rondvliegen en rondhangen. Om een kleie indicatie te geven hoe het er daar uitziet zou je op youtube kunnen kijken op de tags LAKE NAIVASHA HIPPO ATTACK. Zo vriendelijk zijn die knakkers dus niet. Op Crescent Island kregen we een rondleiding van Mumo. Op dit schiereiland leven geen roofdieren, zodat we dus tussen het 'wild' konden wandelen en tot heel dichtbij de zebra's, giraffen etc. konden komen. Op dit eiland ligt ook een airstrip, deze is gebruikt voor een scene in de film Out of Africa. In de middag vertrokken we richting Nakuru. Nabij Nakuru is Lake Nakuru N.P., dit nationale park staat bekend om de grot populatie aan flamingo's, al viel dit wat tegen toen we daar waren. Tijdens onze safari reden we een berg op voor een viewpoint waar we konden uitstappen. Hier zag ik de fotogenieke roodblauwgroene rotshagedis:). Vanuit elke hoek heb ik dit beestje gefotografeerd. Vanaf de top had Arjen iets gespot wat we zeker wilden zien. Na een afdaling zagen we op een afstandje enkele witte neushoorns. Voor de nieuwbakken Afrikagangers was dus na enkele dagen hun Big 5 compleet. We vervolgden onze safari tot we een jeep zagen stilstaan met een man er bovenop turend naar boom. Deze Nederlandse man vertelden dat er een grote groep leeuwen lag te rusten. Ze hadden blijkbaar een zebra te grazen genomen en lagen uit te buiken. Zeker een halfuur stonden we daar alleen met die jeep en de leeuwen op een meter of 10. Toen we na een ommetje op hetzelfde punt terugkwamen bleken meerdere jeeps de leeuwen gevonden te hebben. Nadat de leeuwen uitgeslapen waren liep ze een voor een voor de jeeps uit, op hun gemakkie. Erg grappig gezicht al die leeuwen op een rij en al die jeeps erachter. Tot hilariteit van de groep zette ik het deuntje van Laurel & Hardy in.

Vanuit Nakuru hadden we de volgende dag een lange rit voor de boeg. Quote uit de reisomschrijving voor die dag: Je reist vandaag naar Jinja. De rit duurde 11 uur en was allerminst saai. Ik heb me een groot deel van de rit beziggehouden met het bezwaaien en bezwaaid worden van de locals :D. Ook de route was erg mooi, zo passeerden we prachtige groene theeplantages en moesten we in Busia een typisch Afrikaanse grensovergang passeren, Oeganda in. Alleen dat al is een geweldige ervaring, lopend tussen de kippen en geiten, bedelaars, geldhandelaren en zo.

In Jinja hadden we een excursie die ik me lang zal heugen. Achteraf gezien duurde het hoogtepunt van deze excursie slechts 15 minuten, het hele gebeuren eromheen 15 uur! In de vroege ochtend werden we opgehaald door een jeep. Met 9 man in een jeep reden we naar Entebbe (ca. 130km) alwaar een boot zou liggen die ons naar Ngamba Island zou brengen. De rit naar Entebbe duurde vanwege het langzame rijden van de chauffeur en de onvermijdelijke Kampala Traffic Jam 4 uur! Eenmaal in Entebbe aangekomen was de boot vertrokken en konden we 4 uur wachten tot de boot weer vertrok. In de tussentijd hebben we uitgerust in de botanische tuinen van Entebbe, wel mooi maar niet bijzonder. In de middag vertrokken we uiteindelijk naar het eiland waar chimpanseewezen verbleven. Op vaste tijdstippen kwamen ze uit het oerbos gelopen voor de voedertijd. Dit was het hoogtepunt van de excursie. Wel leuk, maar de excursie zelf was te veel van het goede. Op de terugweg kwamen we al na 10 minuten stil te staan omdat de tank leeg was, stonden we daar langs de lokale markt. Toen we weer reden kwamen ondanks dat de chauffeur dit keer een shortcut nam wederom in de Kampala Traffic Jam. Bijna de hoofdstad uit sloeg op een helling de motor af op het moment dat een van de Oegandeze koningen passeerde. De chauffeur liet het busje eerst een stukje de helling afrollen alvorens met het nodige kunst en vliegwerk uiteindelijk weg te kunnen rijden. Zo kwamen we rond een uur of 9 terug van een al met al enerverende ervaring. Reisgenoot Pim was die dag gaan raften en heeft zich de ballen uit z'n broek gelachen toen we ons verhaal vertelden.

De volgende ochtend reden we van Jinja naar Fort Portal. Onderweg tijdens het lunchen werden we 'lastiggevallen' door een hele school die ons, de mzungu (mzungu is zoiets als: hey blanke in het Swahili, wat overigens vrij beleefd is). Aan het einde van de lunch vond Arjen het nodig om mij als lokaas voor de schoolkinderen te gebruiken, tientallen handjes mochten even aan mijn behaarde blanke huid voelen, eng joh:). Aan het van de middag kwamen bij onze camp site in Fort Portal aan... midden in forse hagelbui met onweer. Onze vaste baobablocatie met keuken was al bezet bij aankomst, gelukkig kregen we een upgrade om gebruik te maken van de receptie. Heerlijke warme douches en mooie woonkamer. De receptie is een landhuis van wijlen C.W. Switzer, gelegen in een panorama van een en al groen van theeplantages. Goeie keus van deze man. In zijn woonkamer stonden eerste druks boeken van een boeken over Afrika. Helaas zijn er idioten geweest die het nodig vonden om enkele boeken mee te nemen, dus was de kast afgesloten.

De reden dat we in Fort Portal zaten was het nabij gelegen Kibale Forest. In Kibale Forest leven chimpansees. In kleine groepjes gingen we op 'chimpanseejacht'. Na een uurtje lopen in een donker regenwoud vonden we grote groep chimpansee. Maximaal op 6-8 meter mochten we chimps naderen, als zij dichterbij zouden komen was er geen reden tot paniek. Zo stonden we tussen red colabus eten chimpansees in. Dat is echt een aparte ervaring: veel gekrijs en chimps die tijdens het vechten om voedsel uit de boom vallen. Na een uur daar rondgelopen te hebben keerden we terug naar 'ons' landhuis. Tijdens onze vrije middag werden we weer getrakteerd op een bezoek van de niet-meebetalende-medereiziger: onweer.

De volgende dag reden we naar Queen Elizabeth N.P.. Onderweg passeerden we de evenaar, dus hadden we daar een fotostop om ons te vereeuwigen met een bordje met "Equator" erop:). Bij de gate van het nationale park stond een schoolklas van de London Image High School. De directeur vroeg of we met hen op de foto wilden. Hiermee gingen we natuurlijk akkoord. Eerst met alle schoolkinderen. Om iedereen lachend op de foto te krijgen riep ik: 'one, two, three, Mzunguuuuuuu!'. Volgens mij is mijn missie wel geslaagd:D. Daarna moest elke leerling een voor een met ons op de foto, hahaha. De fotosessie duurde zeker 10 minuten, waarna we onze rit naar de camp site konden vervolgen. Volgens Arjen konden we binnenkort wel een verzoek krijgen voor donaties, want daar gaat het die scholen meestal om.
Na het opzetten van de tenten gingen we 's middags op game cruise: safari op de boot. Langs het natuurlijke Kazinga Kanaal, dat Lake Edward met Lake George verbind, zagen we veel wild op vrij korte afstand. Erg mooie tocht van ruim een uur. Bij terugkomst genoten we bij een luxe lodge van een drankje en de ondergaande zon, voor zover deze tussen de dreigende onweerswolken te zien was. In de avond van mijn en reisgenote Ineke's oudjaarsavond konden we eindelijk een kampvuur maken. In de verte om ons heen zagen we aan alle kanten flitsen, terwijl wij nog uitzicht hadden op de sterrenhemel van het zuidelijk halfrond.

Mijn verjaardag begon al 's ochtendsvoeg om een uur of 1. Veel wind, veel regen en natuurlijk onweer overviel ons. Veel geslapen heb ik niet. Om 7 uur zouden we vertrekken. Na 5 uur 'rijden' waren we al 2km verder :S. Vanwege de overvloedige regen geraakten we tot 2 keer toe in de greppels langs de onverharde wegen. Moest ik dus verdomme ook nog werken op mijn verjaardag:). In de loeizware modder, de modder die ze hier in Afrika ook gebruiken voor huizenbouw, een truck uitgraven is geen pretje. Maar als dat eenmaal gelukt is, dan geeft je dat wel een voldaan gevoel:). De dag zelf stond in de reisomschrijving omschreven als de 'mooiste reisdag van de reis'. Nou, in zekere zin klopte dat. Overdag werd het namelijk iets beter weer en de route was ontegenzeggelijke mooi. Vlak voor het bereiken van de camp site brak de hemel weer los en eenmaal op de camp site kwam bleken alle lodges al volgeboekt. Erg leuk: eten onder een instabiele luifel en tent opzetten in de stromende regen... eh NOT! Mijn verjaardag was er een om in ieder geval nooit te vergeten.

De dag erna stond het hoogtepunt van de reis op de planning. Wel weer vroeg opstaan, maar gelukkig was het opgehouden met regenen. Het beloofde een mooie dag te worden met de gorilla trek op het programma. Een prima jeep haalde ons op bij Lake Bunyonyi. Na een tochtje van 2 uur kwamen we aan bij het startpunt van onze tocht in Bwindi National Park. Onze permits gaven ons toegang tot een eenurige bezoek aan de gorilla's van de Ozugoro. Deze groep gorilla's is ruim 2 jaar geleden ontdekt en in die tijd 'getraind' op bezoeken van kleine groepen mensen (max. 8 per keer). De naam Ozugoro komt van de gelijknamige boom, die enkel door deze groep van 23 gorilla's gegeten wordt. In de brieving werden we voorbereid op een zware tocht en als we wilden konden we gebruik maken van dragers. Dat deden we dus ook, ook zouden ze je helpen tijdens de steile beklimminkjes en afdalingen. Natuurlijk was ik de eerste die tijdens de afdaling op z'n snufferd ging. De dragers waren absoluut een luxe en na een uur en een kwartier lopen over de onbegaanbare wegen moesten we halt houden. Rangers die onze groep gorilla's in de gaten hielden stonden ons op die plek op te wachten, omdat de gorilla's erg dichtbij waren. We kregen even de tijd om onze camera's gereed te maken en toen ging het uur gorillabezoek in. Wauw, wat een fantastische ervaring. Een van de gorilla's begroette ons met geroffel op z'n bespierde buik. Tijdens het uurtje hadden we goed zicht op 6-10 gorilla's, waaronder een baby van 3 weken en de grote baas: de silverback. Het mocht wat kosten, maar het was driedubbel en dwars waard. Zo'n ervaring vergeet je nooit meer. Absolute aanrader als je Oeganda gaat bezoeken, Oeganda heeft met recht de titel 'Parel van Afrika'.

De volgende dag ging een ander deel van onze reisgroep dezelfde groep gorilla's bezoeken en had ik een dag vrijaf om jullie te informeren over mijn reis. Helaas is dit dus niet gelukt. In ieder geval was het heerlijk om een dagje rust te hebben.

De dag erna vertrokken we voor ons driedaagse bezoek aan Rwanda. Meteen al na het passeren van de grens van Oeganda-Rwanda viel ons op hoe mooi en schoon het daar is. 17 jaar geleden was daar nog een burgeroorlog tussen de hutu's en de tutsi's, hiervan is vrij weinig te merken. In de hoofdstad Kigali aangekomen brachten we een bezoek aan Genocide Memorial Center. Met een Nederlandstalige walkie-talkie liep ieder z'n eigen tocht door dit museum waar op een ingetogen manier de genocide van 1994 werd weergegeven. Na een anderhalf uur kwam ik stomverbaasd buiten. De foto's en films waren niet al te heftig, maar genoeg om me op bepaalde momenten in tranen te laten. Toch had ik deze excursie niet willen missen.
's Middags hadden we een lunch in Hotel Mille Collines. Dit is het hotel waar de film Hotel Rwanda over gaat. Niks in het hotel herinnert aan die periode, maar zitten in de tuin aan je lunch is het moeilijk voor te stellen dat de toenmalige eigenaar daar hutu's en tutsi's beschermde tegen de geindoctrineerde jonge mannen van de Interahamwe, die als doel hadden om de tutsi's en gemachtigde hutu's uit te roeien en dit deden op de meest onmenselijke manieren die je maar kan bedenken, zo was wel gebleken uit de verhalen in het museum.
's Avond bij het zwembad bij onze camp site in Kigali had ik een gesprek met 2 Rwandese jongens, omdat wij riepen 'Mzungu-bommetje'. Tijdens het gesprek dat ook over de genocide ging vroeg ik wat zij dan waren. Nog steeds ben ik er niet achter, maar het antwoord: we're Rwandese zegt genoeg. De huidge president is een dictator van Tutsi-afkomst. Volgens Arjen en het is ook mijn mening is het een goede dictator. Ze zijn na de genocide zijn ze in Rwanda een andere weg ingeslagen, zonder mensen tot een bepaalde bevolkingsgroep te benoemen. Dit was ook de aanleiding met Mzungu-bommetje. Rwandezen hebben zeggen geen Mzungu tegen ons, omdat ze dit associeren met 'een blanke, dus die heeft geld'. Ook praatten we over de ontwikkeling van het land. Al eerder gezegd, in Rwanda is alles schoon. De dictator gaat elk weekend in een bepaalde wijk op zaterdagochtend met de bewoners schoonmaken en als de politie je daar troep op straat ziet gooien krijg je een boete. Tijdens de rit 's middags door de hoofdstad viel ook al op dat de wegen netjes aangelegd waren en in tegenstelling tot de andere landen lagen er trottoirs. Echt, als er een land is waarin je moet investeren in Afrika dan is het Rwanda, aan alle kanten merk je dat ze wel vooruitdenken.

De volgende 2 dagen verbleven we zo'n beetje als enige toeristen in Akagera National Park. Het park zelf is mooi, prachtige vergezichten. Helaas is er weinig wild te vinden en al helemaal niets van roofdieren. Een ochtend hadden we een game drive van ruim 6 uur met de lokale ranger Denise. In al die tijd zagen we weinig, achteraf bleken we op zoek te zijn gegaan naar de enige olifant in het park. Beetje verloren tijd dus. 's Middags konden we relaxen bij een nabij gelegen lodge en had ik mijn vorige berichtje geplaatst. In de Lonely Planet lazen we dat de schrijver van die editie een game drive in Akagera omschreef als een 'vegetarian game drive'. Gelukkig zijn er investeerders die de vervallen lodge gaan opknappen en willen gaan zorgen dat er meer echt wild in het park geimporteerd wordt.

De minst leuke dag van de gehele reis was toch echt de dag we om half 3 moesten opstaan voor een 13-uur durende reis naar Mwanza in Tanzania. Ik voelde me al niet best en aangekomen in Mwanza op een prutsterrein van de plaatselijk Yacht Club stak er een flinke wind op, sloeg ik een zak haringen volledig krom. Kortom ik had het even helemaal gehad met kamperen. Het sanitair viel me ook al tegen en de naastgelegen discotheek stopte pas om half 2 's nachts met hun Indiase popmuziek.

Gelukkig was het maar voor een nacht. De reis werd voorgezet naar de Serengeti. In de middag kwamen we bij de west gate van het park, alwaar we moesten wisselen van truck, omdat de Tanzaniaanse overheid geen Keniaanse tucks in het park toestaat. Tijdens de lunch trok voor de verandering maar weer es een onweersbui over ons heen. De camp site lag zeker nog 4 uur rijden van de gate vandaan. Gedurende de rit spotten we gelukkig weer es het echte werk: olifanten en zo. In die 4 moesten we onze rolluifels een aantal keren omlaag doen vanwege kortstondige heftige regenbuien. Wie weet dat we door het wazige glas wat leeuwen gepasserd waren.
De volgende dag werd besteed aan 2 game drives, een in de ochtend en een in de middag. In de ochtend zagen we veel leeuwen, maar vanwege het hoge gras waren die vaak moeilijk te zien. Aan het einde van de ochtend game drive stonden we midden in het pad van een kudde olifanten. Toen deze ons gepasseerd waren zagen we hoe ze vakkundig in 3 stoten een metershoge bomen omver stootten. Dit was bizar om te zien. Het was een redelijke game drive (we zijn ietwat verwende toeristen;)), ook Arjen vond dit (beide meningen dan he). Arjen sprak nog even met een bekende driver van 'm waar die groep een luipaard gespot had. In de ochtend waren we ook al bij die plek geweest, maar nul komma nul luipaard, wel honderden impala's, gazelle's en zo.
In de middag reden we een game drive die lange tijd teleurstellend te noemen was. We zagen wel veel kudde's olifanten, waarvan een kudde bezig was met de beginselen van de gezinsuitbreidingen;). Terugrijdend richting de camp site deden we nog even de locatie aan waar het luipaard zou moeten zitten. Ik drukte op de stopknop, omdat een hyena enkele meters langs de weg lag. Tijdens het fotograferen zag ik in de boom een kadaver hangen met een gier ernaast zitten. Bovendien hielden de hyena en een gazelle iets goed in de gaten houden, toen opeens achter onze truck heel statig het luipaard kwam aangelopen. Na een kleine inspectie klom het luipaard de boom in en begon aan zijn maaltijd. Onbeschrijvelijk! Ik heb ruim 100 foto's van 'm. Deze groep lucky bastards had gewoon eerste klas uitzicht op een gazelle etend luipaard :D. Na een uur moesten we terugkeren naar de camping, een landschap in een stofwolk vanwege de harde wind die de hele dag aanwezig was trok aan ons voorbij.
De volgende ochtend na afbreken van de tenten reden we al game drivend naar de uitgang van het park. Het eerste wat we spotten was een groep leeuwinnen die ons tegemoet liep en vervolgens op enkele meters ons passeerde, zo af en toe keken ze de truck in. Wat een blik in die ogen, echt imponerend. Vervolgens klommen ze op de rotsen en vervolgende wij onze rit om dat we in de verte een mannetjesleeuw en leeuwin zagen. Al snel bleek dat er gepaard werd, ook al waren het vluggertjes. Het is wel een apart schouwspel waar we bijna bovenop stonden. Richting de middag kwamen aan we bij uitgang Serengeti en ingang Ngorongoro. Nadat we Ngorongoro N.P. binnenreden bezochten we een Masai dorp waar ik met de bevolking ging 'happen naar Peijnenburg' en een rondleiding kreeg van Moses in een typisch Masai-huisje. Daarna reden we naar de rand van de krater van Ngorongoro voor onze overnachting op onze allerlaatste camping.
In de ochtend, gisteren dus, reden we 2 jeeps de krater in. Vanwege de vele verhalen had ik hoge verwachtingen van de krater, maar al met al viel het wat tegen. We hadden tegen onze chauffeur gezegd dat we neushoorn wilden zien. Kris kras reden we door de krater toen op een kilometer of 2 het gevraagde gespot werd, helaas konden we niet dichterbij komen, maar goed de chauffeur had aan onze opdracht voldaan:). Tijdens een kleine laatste ronde stopten we nog voor stel parende gazelle's (f'ing goed man) en als klap op de vuurpijl lag vlak voor het einde van onze safari een cheetah achter een bosje langs de weg. Toen het iets te druk werd met jeeps besloot de cheetah een stukje te gaan wandelen, ook hier hadden we het nodige geluk aan onze kont hangen. Daarna reden we de krater uit en in Karatu had onze kok Githai een uitstekende lunch gemaakt met verse frietjes, salade, cheese fritters (selfmade kaassouffle's) en worstjes. Het laatste stuk naar Arusha reden we weer de Great Rift Valley binnen met uitzicht op Lake Manyara. Bij de Baobabboom stopten we voor de groepsfoto en kwamen we tegen het begin van de avond aan bij onze mooie lodges.
Arjen had een bbq geregeld en champagne om te proosten op een fantastische reis. Wat een geluk had ik toch dat ik de speeches mocht houden voor Wanjohi (onze supervriendelijke truck driver), Githai de kok die iedere ochtend een uur eerder uit de veren kwamen voor een goed ontbijt en Arjen. Goh, dan heb je in de truck vaak je grote mond, maar met diezelfde mond stond ik gisteravond wel vol tanden:D.

So, this was it almost from begin to end. Eind van een supermooie reis!! Ik zal kijken of ik zo nog wat foto's kan uploaden. Over 2 uur vertrek van de lodge, terug naar huis.

Greetz,
Maarten