Selamat datang

De warme groeten vanuit een hotel onder de aanvliegroute van Yogyakarta International Airport.

Warm is het hier zeker, graadje of 32 :), maar ook zeer vochtig. Niet verwonderlijk, aangezien het hier regenseizoen is. Iedere dag minimaal één regenbui welke vaak gepaard gaat met onweer. Zo bleek, achteraf, dat de landing van m'n vlucht van Hongkong naar Denpasar werd afgebroken vanwege een plaatselijke mini-tornado.

Elke dag regen dus, maar beginnen doen we met zon.
Ik verblijf in een prima hotel; superontbijt en eetkeuze genoeg voor de middag en avond. De zwembaden zijn heerlijk, dus echt veel gedaan heb ik nog niet. Enige nadeel is dat het publiek dat Sanur aandoet veelal van een oudere generatie zijn, echt veel aanspraak heb ik niet. De beste partner is momenteel Bintang (lokaal biertje).

Toch heb ik wel een activiteit gedaan op Bali: fietsen. Fietsen hoef je het niet te noemen, mee afdalen. Afgelopen zaterdag deze excursie gedaan. 's Ochtends vroeg opgestaan om met een busje naar Kintamani in het noorden van Bali te rijden. Gelukkig was er een jong stelletje uit Nederland dat deze excursie ook geboekt had. Ze hadden al 3 maanden reizen achter de rug, veel gesprekstof dus. Onderweg naar Kintamani even een stop gemaakt om koffie te drinken. We kregen 10 verschilende koffie's en thee, waaronder ook Luwak koffie (weliswaar tegen extra betaling). Dit is de duurdere koffie die gemaakt wordt van bonen die door de civetkat worden uitgepoept. Ik kende deze al, omdat m'n ouders deze hadden meegenomen 2 jaar geleden, de andere 2 nog niet. Alledrie vonden we het de beste koffie die we gedronken hadden, niet omdat de andere niet smaakte. Onder begeleiding van een lokale gids, Ari genaamd, eerst Balinees ontbeten. Dat betekent om 11 uur koude nasi als ontbijt... Het uitzicht vanuit het restaurant was daarentegen wel schitterend mooi; vanaf het terras zag je Mount Batur, een vulkaan die in 2004 nog uitgebarsten is, en het daarbij behorende Lake Batur. Na het summiere ontbijt naar de fietsen gebracht, dit vergoedde alles. Prima fietsers met goede demping. Al afdalend door authentieke Balinese dorpjes gereden en stops gemaakt bij Boeddhistische tempels. Ari gaf ons de keuze of een stukje off road wilden fietsen, hierdoor kwamen we tussen de sawa's en de lokale arbeiders. Voor de rest bijna geen toeristen tegengekomen. De tocht werd vervolgd naar een tempelcomplex waar families bezig waren met offers te geven, die vonden het ook geen probleem om gefilmd of om op foto gezet te worden. Aan het einde van de tocht, nabij Ubud, stond volgens het programma een lunch in een restaurant klaar. Alleen dit was nut in een restaurant, maar nog veel beter. We aten bij de locals in een typisch Balinees huis. Eten was meer dan prima en een mooi eindpunt van de fietstocht. Tijdens het eten begin het te stortregenen, qua timing dus zeer goed gepland.

Gisteren begin de dag heel mooi, weinig bewolking. Had dus plan opgevat zo aan het eind van de middag een taxi te pakken naar Tanah Lot. Zonsondergang bij Tanah Lot schijnt heel mooi te zijn. Helaas pindakaas, begin van de middag wederom regen. Moet m'n plannen wat betreft Tanah Lot maar gaan aanpassen.

Vanochtend in alle vroegte opgestaan om een binnenlandse vlucht van een uurtje naar Yogyakarta te maken. Een uur vliegen, maar een wereld van verschil. Bali is totaal anders dan Centraal-Java. Op de airport stond Ratna op me te wachten, zij is mijn gids voor de komende 2 à 3 dagen. Verder heb ik nog een chauffeur tot m'n beschikking: Dadi. Beiden zijn naar schatting tussen 60 en 70, ben dus op pad met opa en oma:).
Vanuit het vliegveld direct naar de Borobudur gereden. Dit boeddhistische tempelcomplex uit de 8e eeuw ligt even buiten Yogya. Het complex is indrukwekkend. Zo'n duizend jaar geleden werden de tempels deels vernietigd door een vulkaanuitbarsting van de nabijgelegen Merapi. Vervolgens werd de tempel verlaten en zo'n 200 jaar geleden ontdekt en in de tussentijd gerestaureerd (mede dankzij ons: de Nederlanders). Het complex mag je bezoeken mits je een sarong om hebt en er moet een gids mee; ik kreeg Rony toegewezen. Goede gids die me bracht om plekken waar het niet zo druk was. Ik vind het boeddhisme best interessant, maar het gehele reïncarnatie- en karmagedoe gaat soms aan me voorbij. Het is heel spiritueel en abstract. Rony was verder zeer duidelijk: complex bestaat uit 10 etages, de eerste stond voor verlangen, de volgende zes voor controle van verlangen en de bovenste 3 voor het paradijs. Het bovenste deel is in een cirkel gebouwd, vanwege het oneindige (reïncarnatie staat ook weer symbool voor het oneindige). Eenmaal boven zei Rony dat als ik het goed zou doen, drie keer rond de grote stoepa op de top moest rondlopen en dan wel volgend de klok. Deze rondes leken ook oneindig, niet qua afstand, maar het was overbevolkt met schoolkinderen die allemaal als opdracht hadden toeristen in het Engels aan te spreken. Veel interviews gedaan ;) en daarna op de foto. Heel leuk, maar voor de foto's die ik zelf wilde maken niet echt handig.
Beneden met Dadi en Ratna naar de Pawon-tempel gereden, echt minitieuze afstand. Pawon betekent keuken of eigenlijk as. Dit is de plek dat te maken heeft met crematie (of daar gecremeerd wordt weet ik niet). Grappige is nu dat ik op Bali bij The Paon Restaurant gegeten heb, Restaurant De Keuken dus.
Vervolgens nog een tempel om de hoek bij de Borobordur en Pawon, dit is de Mendut Tempel. Binnen zaten 3 grote boeddha's. Buiten de tempel een lunch genuttigd op de markt, kupat tahu. Best lekker, maar de sla heb ik even aan de kant geschoven.

Na m'n lunch nog even een goedbedoelde zilverfabriek bezocht, maar ik heb niks met zilver of dat soort zaken, dus een souvenir aldaar is aan mij niet besteed. Overigens zeer knap werk wat ze maken. Priegelwerk, niks voor mij dus.

Morgen staan opa en oma weer voor de deur van m'n hotel. Volgende bericht vanuit Bali.

Groetjes,
Maarten