Er gaat niets boven Groningen
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg Maarten
10 April 2013 | Suriname, Paramaribo
Hallo,
Hier wederom een verslag vanuit Paramaribo. Het eind komt helaas in zicht en Suriname treurt om mijn vertrek: het regent. Dat heeft 't overigens de afgelopen week wel vaker gedaan, maar al vrij snel werden deze buien langdurig onderbroken door zon. Gelukkig heb ik wat zonnestraaltjes in een potje gedaan en neem ik deze komend weekend mee, heb begrepen dat het in NL wel liefst 20 graden wordt, brrrrrrrr ;).
Ik was volgens mij bij vorige week woensdag gebleven. Hmmm, even nadenken... Ah ja, 's avonds zijn we met vrienden van Lelita naar de bioscoop geweest in dezelfde 'Mall' waar ik nu mijn verslag schrijft. Zeer aangename bioscoop, spiksplinternieuw. 3D versie van G.I. Joe gezien, zeer goed verhaal;).
Donderdagochtend vertrokken met een neef van Lelita en Jane naar Carolinakreek vlakbij Zanderij. Carolinakreek is een vakantie-oord waar het die dag niet bepaald druk was. Laten we het erop houden dat een paar andere locals en wij er waren. Manoj (de neef) heeft die middag gekookt en Lelita in haar hangmat geslapen. Het was er aangenaam vertoeven, alleen waren we vergeten de kreek in te gaan. Tegen de avond alsnog even gedobberd in de kreek. Heel schoon water, maar het is heel donker; het lijkt net cola. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het water uit de naburige Colakreek komt.
De vrijdag hebben we besteed aan een bezoek aan de Ashram. De Ashram is een gebouw waar de Hindoestaanse gemeenschap om in de leer te gaan bij de Swami. In deze Ashram heeft een zoon van Lelita 2 maanden gewoond en is daar in de leer geweest bij de Swami. Ondanks dat deze leer aan me uitgelegd door een van de leerlingen heb is het nog steeds abracadabra, er is in ieder geval veel band met India. De Ashram is overigens een prachtig bouwwerk, de bovenverdieping was net klaar. De Ashram ligt aan dezelfde weg die naar Saramacca loopt. In Saramacca liggen plaatsen als Calcutta, Bombay en Groningen. In al mijn levensjaren ben ik nog nooit in Groningen geweest, dus bij deze: ik ben voor het eerst van m'n leven in Groningen geweest. Als is dit Groningen een minitieus vlekje op aarde. Een klein dorpsplein met het plaatselijke commisariaat. Wel grappig om even door te wandelen. op de terugweg even richting zee gereden om daar de Mandir te bezichtigen. De Mandir is een complex met tempels en beeltenissen van de Hindoestaanse goden. Veel van de beeltenissen en bouwwerkjes zijn gemaakt door donaties. Tevens wordt het complex gebruikt voor Hindoestaanse feesten of bijvoorbeeld voor bruiloften. In de avond zijn we naar Restaurant Welkom gegaan, voor de king crab. Een etentje met een omweg, een flinke omweg. Gedurende de afgelopen week werd in Paramaribo de AVD oftewel de avondvierdaagse georganiseerd. In de avond ontstaat er dan een carnaveleske sfeer met auto's langs de weg en iedereen aan de Parbo of andere alcoholische versnaperingen. Maar daardoor stonden veel wegen vast of waren afgezet. We hebben ca. anderhalf gereden om bij David (eigenaar van Welkom) te komen. Lelita heeft haar charme's gebruikt om te mogen keren op een drukke weg. Een agent heeft het verkeer even stilgezet voor haar, of ons;). Eenmaal aangekomen was David door zijn voorraad king crab heen, althans hij had nog een beetje over. Dit overheerlijke restant heeft hij voor ons klaargemaakt. Na afloop even een cocktailtje en bier gedronken bij 't Vat in het uitgaansgebied van Paramaribo.
De zaterdag hebben we besteed aan een bezoek aan de Afobakkadam die in het Brokopondomeer ligt. De Afobakkadam is de krachtcentrale van Suriname. Indrukwekkend om te zien en het Brokopondomeer ziet er ook overweldigend uit. Jaren geleden hebben ze het gebied onder water gezet, de plaatselijk bevolking moest het gebied verlaten. Aan de boven het water uitstekende bomen zie je dat het hier vroeger enorm bebost was. Op de terugweg hebben we gegeten bij een van de warungs (restaurantje) en gechild langs de waterkant van Domburg (niet Domburg in Zeeland). Daar werden we aangesproken door wederom familie van Lelita, die aan de overkant van de weg die avond moest voetballen met z'n veteranenteam. We hebben de eerste helft gekeken van deze superpot;) met passie en strijd.
Op zondag was het heerlijk warm, een bezoek aan Stoneiland (ja zo schrijf je dat echt) stond op het programma. De nicht van Lelita, Radha, had georganiseer dat we met een grote groep mensen daar naartoe gingen. Stoneiland is een schiereiland in het Brokopondomeer. Heerlijk onbewolkt, Radha had roti meegenomen en cake. Lekker kunnen hangen in de hangmat, beetje dobberen in het meer en lekker eten.
Lig ik heerlijk in de hangmat muziek te luisteren, word ik abrupt uit mijn hangmat getrokken; of ik mijn fotocamera wilde meenemen, want er was een slang gesignaleerd. Inderdaad was er een boomslangetje, zeg maar gerust slang in een boom. Mijn camera had moeite om het slangetje te herkennen tussen al het groen, niet alleen mijn camera: ik ook;). Gelukkig staat het beestje mooi op de plaat.
Maandag was een rustdag. Lelita heeft Jane en ik op sleeptouw meegenomen om wat familiebezoekjes te doen. Iedereen is benieuwd hoe ik Suriname vind en de andere vraag: wanneer kom je weer terug? :)
In de avond hebben we snoep, drinken en brood afgeleverd bij het weeshuis Arya Dewaker die door Lelita ondersteund wordt. Ikzelf heb voor de ijsjes gezorgd. Een van de kinderen heeft mij een rondleiding gegeven door het weeshuis. Op haar kamer had ze een foto'tje hangen van een of andere rapper die Lionel heette, dus ik vroeg of dat haar held was. "Nee, mijn grote held is Lionel Messi." Alles van Lionel was het beste. Eigenlijk wilde ze met hem trouwen, maar ja hij had inmiddels een baby dus dat kon niet meer. Ze wist de naam van de baby niet meer, dus heb ik haar maar even verteld: Thiago. Die naam heeft ze meteen op haar arm geschreven. Alle kamers hebben ook nummers, zij sliep in kamer 10 (het rugnummer van...). De volgende keer als Lelita dus iets naar haar weeshuis stuurt moet daar dus iets van Messi bij zitten.
Naast het weeshuis is tevens het Arya Dewaker Mandir gevestigd, daar ben ik samen met Lelita doorheen gewandeld. In deze Mandir hebben haar ouders nog veel geld gestopt.
Gisteren zijn we naar Plantage De Peperpot gereden. Hier woont familie van Jane. De 72 jaar oude "oom" woont in een prachtig houten huis. Helaas was hij ziek en kon hij ons niet rondleiden. "Oom" heeft ons een kleine uitleg gegeven over de plantage die momenteel gerenoveerd wordt door een Nederlander die er 40 cottages laat bouwen in typisch oud-Surinaamse stijl. De gehele plantage bestaat uit 7 hectare en 5 plantages. Vroeger werd hier koffie en cacao verbouwd. Achter het huis van "oom" is een kampong waar de nazaten van de Javanen die halverwege de 19e eeuw na de afschaffing van de slavernij zijn komen werken op de plantages. De bijna vierjarige kleinzoon van "oom" heeft een stukje gewandeld door de kampong. De enorme lachebek is met ons op de foto gegaan, wat een grappig ventje.
Op "Peperpot" is ook een wandel- en fietsroute van om en nabij 7km door een jungle met koffie- en cacaobomen. Onderweg allemaal klein grut gezien als sprinkhanen, muskieten, harige rupsen en duizendpootjes. Volgens bordjes langs de route zouden er ook aapjes, toekans, grietjebie's, jaguars etc. moeten leven... na ruim anderhalve kilometer zijn we teruggekeerd, op de terugweg werden we verrast door bezoek van een mini doodhoofdsaapje die in de planten langs de route verscholen zaten (volgens Lelita en Jane zaten er meer, ik zag er maar een en had al de grootste moeite om het aapje op de foto te krijgen... maar eh... gelukt!). Op de terugweg zijn we het nieuw gebouwde huis van "oom" gaan bekijken en hebben een kokosnoot (kokosnoten...ssst;) uit zijn tuin meegenomen. In het verderop gelegen Tamanredjo hebben we genoten van saoto (het Indonesische soto). In de avond nog even Paramaribo centrum ingeweest om te genieten op een terras bij ongeveer 30 graden Celsius.
Vandaag in Paramaribo wat inkopen gedaan. De overheelijke pindasambal ingeslagen en nog even een foto gemaakt van de synagoge en de moskee, welke vorige week mislukt bleek te zijn. Jane had stiekem een kop en schoteltje met een landkaart van Suriname gekocht als cadeau'tje. Schijnbaar ben ik een goeie gast;).
Vanavond nog even Paramaribo-centrum in, hopelijk blijft het droog zodat we Busje Vier nog even kunnen aanschouwen. Deze open bus rijdt 's avonds door het centrum van Paramaribo en is een rijdende disco. Je hoort 'm al verre komen. Bij mijn volgende bezoek;) zal ik die bus ook es nemen.
Jane & Lelita en al die anderen die zich bekommerden over mijn eetlust;) bedankt voor de tijd hier in Su. I love Su.
Misschien dat ik vrijdag tijdens mijn tussenstop op Curacao nog wat foto's kan uploaden.
Socco! Socco! De groeten uit...
Maarten
Hier wederom een verslag vanuit Paramaribo. Het eind komt helaas in zicht en Suriname treurt om mijn vertrek: het regent. Dat heeft 't overigens de afgelopen week wel vaker gedaan, maar al vrij snel werden deze buien langdurig onderbroken door zon. Gelukkig heb ik wat zonnestraaltjes in een potje gedaan en neem ik deze komend weekend mee, heb begrepen dat het in NL wel liefst 20 graden wordt, brrrrrrrr ;).
Ik was volgens mij bij vorige week woensdag gebleven. Hmmm, even nadenken... Ah ja, 's avonds zijn we met vrienden van Lelita naar de bioscoop geweest in dezelfde 'Mall' waar ik nu mijn verslag schrijft. Zeer aangename bioscoop, spiksplinternieuw. 3D versie van G.I. Joe gezien, zeer goed verhaal;).
Donderdagochtend vertrokken met een neef van Lelita en Jane naar Carolinakreek vlakbij Zanderij. Carolinakreek is een vakantie-oord waar het die dag niet bepaald druk was. Laten we het erop houden dat een paar andere locals en wij er waren. Manoj (de neef) heeft die middag gekookt en Lelita in haar hangmat geslapen. Het was er aangenaam vertoeven, alleen waren we vergeten de kreek in te gaan. Tegen de avond alsnog even gedobberd in de kreek. Heel schoon water, maar het is heel donker; het lijkt net cola. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het water uit de naburige Colakreek komt.
De vrijdag hebben we besteed aan een bezoek aan de Ashram. De Ashram is een gebouw waar de Hindoestaanse gemeenschap om in de leer te gaan bij de Swami. In deze Ashram heeft een zoon van Lelita 2 maanden gewoond en is daar in de leer geweest bij de Swami. Ondanks dat deze leer aan me uitgelegd door een van de leerlingen heb is het nog steeds abracadabra, er is in ieder geval veel band met India. De Ashram is overigens een prachtig bouwwerk, de bovenverdieping was net klaar. De Ashram ligt aan dezelfde weg die naar Saramacca loopt. In Saramacca liggen plaatsen als Calcutta, Bombay en Groningen. In al mijn levensjaren ben ik nog nooit in Groningen geweest, dus bij deze: ik ben voor het eerst van m'n leven in Groningen geweest. Als is dit Groningen een minitieus vlekje op aarde. Een klein dorpsplein met het plaatselijke commisariaat. Wel grappig om even door te wandelen. op de terugweg even richting zee gereden om daar de Mandir te bezichtigen. De Mandir is een complex met tempels en beeltenissen van de Hindoestaanse goden. Veel van de beeltenissen en bouwwerkjes zijn gemaakt door donaties. Tevens wordt het complex gebruikt voor Hindoestaanse feesten of bijvoorbeeld voor bruiloften. In de avond zijn we naar Restaurant Welkom gegaan, voor de king crab. Een etentje met een omweg, een flinke omweg. Gedurende de afgelopen week werd in Paramaribo de AVD oftewel de avondvierdaagse georganiseerd. In de avond ontstaat er dan een carnaveleske sfeer met auto's langs de weg en iedereen aan de Parbo of andere alcoholische versnaperingen. Maar daardoor stonden veel wegen vast of waren afgezet. We hebben ca. anderhalf gereden om bij David (eigenaar van Welkom) te komen. Lelita heeft haar charme's gebruikt om te mogen keren op een drukke weg. Een agent heeft het verkeer even stilgezet voor haar, of ons;). Eenmaal aangekomen was David door zijn voorraad king crab heen, althans hij had nog een beetje over. Dit overheerlijke restant heeft hij voor ons klaargemaakt. Na afloop even een cocktailtje en bier gedronken bij 't Vat in het uitgaansgebied van Paramaribo.
De zaterdag hebben we besteed aan een bezoek aan de Afobakkadam die in het Brokopondomeer ligt. De Afobakkadam is de krachtcentrale van Suriname. Indrukwekkend om te zien en het Brokopondomeer ziet er ook overweldigend uit. Jaren geleden hebben ze het gebied onder water gezet, de plaatselijk bevolking moest het gebied verlaten. Aan de boven het water uitstekende bomen zie je dat het hier vroeger enorm bebost was. Op de terugweg hebben we gegeten bij een van de warungs (restaurantje) en gechild langs de waterkant van Domburg (niet Domburg in Zeeland). Daar werden we aangesproken door wederom familie van Lelita, die aan de overkant van de weg die avond moest voetballen met z'n veteranenteam. We hebben de eerste helft gekeken van deze superpot;) met passie en strijd.
Op zondag was het heerlijk warm, een bezoek aan Stoneiland (ja zo schrijf je dat echt) stond op het programma. De nicht van Lelita, Radha, had georganiseer dat we met een grote groep mensen daar naartoe gingen. Stoneiland is een schiereiland in het Brokopondomeer. Heerlijk onbewolkt, Radha had roti meegenomen en cake. Lekker kunnen hangen in de hangmat, beetje dobberen in het meer en lekker eten.
Lig ik heerlijk in de hangmat muziek te luisteren, word ik abrupt uit mijn hangmat getrokken; of ik mijn fotocamera wilde meenemen, want er was een slang gesignaleerd. Inderdaad was er een boomslangetje, zeg maar gerust slang in een boom. Mijn camera had moeite om het slangetje te herkennen tussen al het groen, niet alleen mijn camera: ik ook;). Gelukkig staat het beestje mooi op de plaat.
Maandag was een rustdag. Lelita heeft Jane en ik op sleeptouw meegenomen om wat familiebezoekjes te doen. Iedereen is benieuwd hoe ik Suriname vind en de andere vraag: wanneer kom je weer terug? :)
In de avond hebben we snoep, drinken en brood afgeleverd bij het weeshuis Arya Dewaker die door Lelita ondersteund wordt. Ikzelf heb voor de ijsjes gezorgd. Een van de kinderen heeft mij een rondleiding gegeven door het weeshuis. Op haar kamer had ze een foto'tje hangen van een of andere rapper die Lionel heette, dus ik vroeg of dat haar held was. "Nee, mijn grote held is Lionel Messi." Alles van Lionel was het beste. Eigenlijk wilde ze met hem trouwen, maar ja hij had inmiddels een baby dus dat kon niet meer. Ze wist de naam van de baby niet meer, dus heb ik haar maar even verteld: Thiago. Die naam heeft ze meteen op haar arm geschreven. Alle kamers hebben ook nummers, zij sliep in kamer 10 (het rugnummer van...). De volgende keer als Lelita dus iets naar haar weeshuis stuurt moet daar dus iets van Messi bij zitten.
Naast het weeshuis is tevens het Arya Dewaker Mandir gevestigd, daar ben ik samen met Lelita doorheen gewandeld. In deze Mandir hebben haar ouders nog veel geld gestopt.
Gisteren zijn we naar Plantage De Peperpot gereden. Hier woont familie van Jane. De 72 jaar oude "oom" woont in een prachtig houten huis. Helaas was hij ziek en kon hij ons niet rondleiden. "Oom" heeft ons een kleine uitleg gegeven over de plantage die momenteel gerenoveerd wordt door een Nederlander die er 40 cottages laat bouwen in typisch oud-Surinaamse stijl. De gehele plantage bestaat uit 7 hectare en 5 plantages. Vroeger werd hier koffie en cacao verbouwd. Achter het huis van "oom" is een kampong waar de nazaten van de Javanen die halverwege de 19e eeuw na de afschaffing van de slavernij zijn komen werken op de plantages. De bijna vierjarige kleinzoon van "oom" heeft een stukje gewandeld door de kampong. De enorme lachebek is met ons op de foto gegaan, wat een grappig ventje.
Op "Peperpot" is ook een wandel- en fietsroute van om en nabij 7km door een jungle met koffie- en cacaobomen. Onderweg allemaal klein grut gezien als sprinkhanen, muskieten, harige rupsen en duizendpootjes. Volgens bordjes langs de route zouden er ook aapjes, toekans, grietjebie's, jaguars etc. moeten leven... na ruim anderhalve kilometer zijn we teruggekeerd, op de terugweg werden we verrast door bezoek van een mini doodhoofdsaapje die in de planten langs de route verscholen zaten (volgens Lelita en Jane zaten er meer, ik zag er maar een en had al de grootste moeite om het aapje op de foto te krijgen... maar eh... gelukt!). Op de terugweg zijn we het nieuw gebouwde huis van "oom" gaan bekijken en hebben een kokosnoot (kokosnoten...ssst;) uit zijn tuin meegenomen. In het verderop gelegen Tamanredjo hebben we genoten van saoto (het Indonesische soto). In de avond nog even Paramaribo centrum ingeweest om te genieten op een terras bij ongeveer 30 graden Celsius.
Vandaag in Paramaribo wat inkopen gedaan. De overheelijke pindasambal ingeslagen en nog even een foto gemaakt van de synagoge en de moskee, welke vorige week mislukt bleek te zijn. Jane had stiekem een kop en schoteltje met een landkaart van Suriname gekocht als cadeau'tje. Schijnbaar ben ik een goeie gast;).
Vanavond nog even Paramaribo-centrum in, hopelijk blijft het droog zodat we Busje Vier nog even kunnen aanschouwen. Deze open bus rijdt 's avonds door het centrum van Paramaribo en is een rijdende disco. Je hoort 'm al verre komen. Bij mijn volgende bezoek;) zal ik die bus ook es nemen.
Jane & Lelita en al die anderen die zich bekommerden over mijn eetlust;) bedankt voor de tijd hier in Su. I love Su.
Misschien dat ik vrijdag tijdens mijn tussenstop op Curacao nog wat foto's kan uploaden.
Socco! Socco! De groeten uit...
Maarten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
