T.I.A. (This is Africa!)

Hoi hoi!

Zoals beloofd hierbij het laatste verslag. Morgen nog een lange reisdag naar Lusaka, ruim 500 hobbelige kilometers verderop en donderdag de vliegreis terug.

Ik was gebleven bij onze terugkeer in Botswana. Ditmaal om Chobe National Park te bezoeken, een park waarbij ik totaal geen verwachtingen had, en zelfs voordat deze vakantie boekte ooit van gehoord had. Maar! Een aanrader, tenminste als je naar Afrika wilt gaan. De camp sites aan het einde van de reis worden steeds beter qua faciliteiten, eigenlijk de gehele reis mogen we niet klagen over de accomodaties; die zijn heel goed te noemen.
Chobe National Park heeft een van de grootste populaties olifanten. En dat hebben we geweten. In de middag zijn we op een boot een game cruise op de Chobe gaan maken. In drie uur tijd weer heel wat game gezien waaronder de vierde van de Big Five: de buffel. De buffel schijnt dan wel het gevaarlijkste van de Big Five te zijn, hij kan bij mij niet op tegen een olifant of leeuw... veel indrukwekkender. Ook werd ons duidelijk dat Chobe N.P. een grote populatie olifanten herbergt, honderen tot duizenden gezien. Overigens ook nog wat wild dat we niet veel gespot hebben zoals de watermonitor en een aantal nijlkrokodillen.
In de avond schotelde Allan ons een heerlijke Afrikaanse maaltijd voor. Zo lekker dat reisgenote Janneke hem wilde bedanken en de overgetelijke fout maakte door te zeggen: "Allan! You're een superkok!":D. Het duurde even eer we weer verder konden eten.
De ochtend in Chobe begon met een game drive van drie uur, om zes uur klaarstaan! Een van de eerste keren dat ik me eigenlijk wel weer wilde omkeren op een slaapmatje. Blij toe dat ik het niet gedaan heb. In een jeep zijn we door het park gecrosst. In eerste instantie om een luipaard te zien, maar een 2 leeuwinnen met enkele welpjes die je jeep op enkele meters afstand passeren vergoed veel. Helaas zijn we het luipaard niet tegengekomen, alhoewel een kleine kans hebben gehad. Over de boardradio van de jeep werd melding gemaakt dat een luipaard gesignaleerd was, eenmaal op de plek aangekomen was ie alweer verdwenen. Dus helaas, de big 5 niet vol kunnen maken:(. Nevertheless, ik ben tevreden met wat ik gezien heb.

Gistermiddag zijn we Botswana uitgereden en per veerpont Zambia binnengewandeld. Volgens Desiree zegt men dat bij Zambia Afrika begint. Leuk, als je 3 en halve week heb rondgehobbeld over wegen die niet bij Afrika behoren;).
We zitten nu in Livingstone, een stadje vernoemd naar David Livingstone die ongeveer een eeuw geleden de Victoria Falls ontdekte. Aan het eind van de middag stond dan ook een bezoek aan deze watervallen op het programma. Vergeleken met de Iguacu watervallen in Brazilie stelde dit bar weinig voor. Het is trouwens nu droogteperiode dus was er weinig water. In de verte nog wel de mist/rook, de plaatselijke bevolking noemt de waterval niet voor niets Mosi-a-tunya (donderende rook), gezien van de Vic Falls. Vanochtend heb ik met Sabrina, Susan en Geert een helicoptervlucht gemaakt over de Vic Falls. En als ik dan toch bezig ben met de vergelijking met Iguacu, deze vlucht was veel beter. Ben blij dat ik de vlucht gemaakt heb, we hadden nu veel beter zicht op het hele gebied en de Vic Falls zijn bij nader inzien ook wel indrukwekkend mooi.

Ik ga zo nog ff lekker badderen, terugdenken aan de prachtige belevenissen. De sky dive was het absolute letterlijke en figuurlijke hoogtepunt. Panoramisch is Sossusvlei een van de mooiste plekken die ik ooit gezien heb, uitzicht staat nog steeds op m'n netvlies. En bij de gedachte aan de wandeling van de olifant in de rivierbedding bij Aba Huab Camp Site krijg ik nog steeds kippenvel. Ach ja, ik heb om en nabij 6 uur film:O, dus ik kan zo weer terug.

Groetjes,
Maarten