Wat wat wat hebben we uitgespookt?

Goedemiddag,

Hierbij dan het lang verwachte verslag vanuit Chiang Mai, Thailand. We zijn nog geen week op pad, maar het gevoel is toch wel dat we Krungthepmahanakhon Amonrattanakosin Mahintharayutthaya Mahadilokphop Noppharatratchathaniburirom Udomratchaniwetmahasathan Amonphimanawatansathit Sakkathattiyawitsanukamprasit, de ceremoniële naam van de stad die wij als Bangkok kennen, achter ons hebben gelaten.

De nachtvlucht dinsdag naar Bangkok met EVA Air ging voorspoedig. Eten aan boord was goed en ondanks wat kindergejank aardig wat uurtjes kunnen slapen onder m’n spook-outfit (kleed over m’n hoofd gedrapeerd). Halverwege de middag werden we opgehaald als Party Van Den Ban. Een busje bracht ons eerst naar een lokaal reisbureautje voor wat info over onze reis (wat later bleek dat zij andere info hadden, dan wij…). Daarna in de avondspits naar het China Town van Bangkok gebracht, waarna we in ons eerste hotel ingecheckt hadden. Had ik al gezegd dat het een behoorlijk temperatuurverschil is met Nederland?… zo’n 25 graden[e-1f601]. Na een opfrissertje de straat, Yaowarat Road, afgestruind. Hier vind je allerlei standjes met lekkernijen, de geuren hier vandaan waren echt heerlijk. Goed, ook afgewisseld met stank, maar dat heb je in vrijwel elke wereldstad. Uiteindelijk zijn we gaan eten in een restaurantje tegenover het hotel en hebben we diverse lokale gerechtjes besteld waaronder een papayasalade dit spicy moest zijn, maar zeg maar Europees gekruid was. Je voelde dat het pittig was, maar zeer goed eetbaar.

Donderdag hadden we onze enige volle dag in Bangkok, deze hebben we dan ook goed ingevuld. Niet ver van ons hotel tickets aangeschaft voor het openbaar vervoer over de grote rivier die dwars door de stad gaat, de Chao Phraya. Ons werd verzekerd dat over 10 minuutjes de boot zou arriveren, Thaise 10 minuutjes waarschijnlijk. Na bijna 3 kwartier konden we eindelijk aan boord om enkele pieren/haltes weer uit te stappen. Bangkok is bezaaid met aardig wat tempels. Ja wat, een tempel in het Thais is een Wat. Ee eerste die we aandeden was Wat Arun, na deze bezocht te hebben een bootje gepakt naar de overkant voor een bezoek aan Wat Pho. Wat Pho is bekend om z’n liggende gouden Boeddha van 60 meter lang. Heel indrukwekkend! Het complex zelf was ook erg mooi, genoeg bezienswaardigheden. Het is jammer dat je te weinig weet over het boeddhisme om alle beeltenissen en dergelijke te plaatsen. Het is ook niet helemaal mijn interesse, het is of indrukwekkend mooi of tegenvallend. Na het bezoek van deze 2 tempels zouden we nog een bezoek aan het Koninklijk paleis brengen. We zijn er in ieder geval omheen gelopen, weinig van gezien vanwege hoge muren. Wegens het middagprogramma dat we al geboekt hadden, zou het betekenen dat we max. een halfuur de tijd hadden voor een bezoek. Daarnaast was het er erg druk en ook ontzettend warm geworden. Na een snelle lunch, voor mij home-made garnalenloempia’s, bij The Gate (ik noem de tent maar even, echt prima eten) besloten we met 2 tuktuk’s naar de locatie te gaan voor onze fietstocht, aangezien we geen risico wilden nemen weerThaise 10 minuten op een boot te moeten wachten. We moesten ons uiterlijk 1 uur melden bij Co van Kessel fietstours. De rit met deze tuktuk’s was ook weer een fantastische beleving, die chauffeurs manoeuvreren zich kundig door het verkeer. Ruim op tijd arriveerden webinar Co van Kessel. Klinkt Nederlands, is het ook[e-1f60a]. Wijlen Co van Kessel heeft daar een bedrijf opgericht waarbij je op de fiets in 5 uurtjes de stad verkent. Niet eens echt highlights, wel het echte Bangkok. Samen met nog 3 Nederlandse jongelui kregen we Benny en Phai toebedeeld om ons door de stad te gidsen. Benny klinkt mannelijk, maar dat was hij niet meer[e-1f60a]en Phai konden we tot hun eigen hilariteit Pineapple noemen (van Pineapple Pie). De fietstocht ging inderdaad dwars door de stad, door steegjes, marktstallen en winkelstraten. Na een leuk stukje fietsen stond een pontje klaar waar we de fiets op moesten zetten en Chao Phraya gingen oversteken. Benny vertelde in haar beste Engels (af en toe onverstaanbaar, maar hen deed het best) dat aan de overkant The normal people woonden. Waar we nu stonden was Business Alea en overkant lesidential alea. Oftewel de arbeidersklasse woonde aan de overkant. Aan de overkant was ook een andere vibe, veel minder druk en toeristisch. We brachten een bezoek aan wederom een tempel, Wat Kanyalanamit, deze valt ook onder de categorie indrukwekkend. Hier staat een immens hoge Boeddha. Uiteraard moesten de schoenen uit, dus wie nog twijfelde over Benny, de schoenmaat liet geen twijfel mee achter[e-1f601].

Terug op de fiets stond een boot voor ons klaar die ons mee zou nemen door de kanaaltjes. Ik hoopte nog een floating market te kunnen zien, maar die bleken alleen in het weekend te zijn en niet zo heel groot. Jammer. Niet tegenstaand het feit dat heb ik wel genoten van deze tocht. Gaandeweg ook een gesprek gevoerd met de jongelui, 2 vrienden en een dame. De 2 vrienden hadden besloten 5 weken naar Thailand te gaan, ondanks dat ze vrijwel geen Engels verstonden of spraken. Maar ze wilden dit, en het kon en als ze het nu niet zouden doen kwam het er ook nooit meer van. Geluk voor ze dat ze in het vliegtuig een alleen reizende dame tegenkwamen, die heeft ze op sleeptouw genomen.

De fietstocht werd vervolgd in de buitenwijken van Bangkok, we kwamen zelfs door plantages met kokosnoten en bananen. Heel erg idyllisch. Om uiteindelijk op de vluchtstrook van een driebaansweg uit te komen[e-1f60a]. Bedenk dat maar es in Nederland, stukje A27 meepakken tijdens een fietstocht. Hier kan dat. De fietstocht eindigde bij een restaurantje langs de vele kanalen. Voor ons was al wat gekookt en gebakken, allemaal bij de fietstocht inbegrepen. Een heerlijk Tom Kha Kai-soepje, rijst, een Thais omelet en nog 2 gerechten die ik vergeten ben. De 2 jongemannen hebben wij als wereldreizigers aan lokaal eten geholpen: gewoon eten, het ergste wat je kan overkomen is dat je het niet lekker vindt. Met dank aan ons waren ze ook over dat dooie punt heen. Na deze heerlijke maaltijd werden we met de boot teruggebracht naar de shop.

Tot zover onze eerste reisdag in Bangkok. O nee[e-1f60a]! We hebben de dag natuurlijk afgesloten met het hoogtepunt van de reis tot nu toe. Met de taxi zijn we naar de Mahanakhon Tower gereden, met 314 meter het hoogste gebouw van Bangkok. Deze wolkenkrabber heeft als attractie de Skywalk. Op 310 meter hoogte steekt een glazen plateau buiten het gebouw. Wie durft kan er overheen wandelen, met de stad onder de voeten. Ook wie niet durft, want ik heb eerlijk is eerlijk bijna m’n broek vol gescheten[e-1f601][e-1f601]. Bijna hè. Het is niet m’n hobby en het is zo tegennatuurlijk om buiten een gebouw te stappen. Maar toch, met hulp van Jacqueline: missie voltooid. En ja het was gááf!! Die laatste 4 meter tot de top zijn een peulenschilletje omdat je de diepte niet ziet. Bij de aankoop van het ticket was een drankje inclusief, dus met z’n allen geproost met een heerlijke cocktail op een mooi begin van deze vakantie/reis.

De volgende dag vroeg opstaan. Na één dag gingen we deze metropool alweer verlaten.maar als gezegd, die ene dag hebben we meer dan goed besteed. Onze chauffeur stond netjes op tijd klaar en in alle vroegte vertrokken we in z’n gepimpte minibus richting Kanchanaburi. Op het programmastond een bezoek aan de floating market in Damnoen Saluak, gevolgd door de befaamde trein die dwars door Maeklong market dendert. Via Google maps hielden we in de gaten of we nog op de juiste route zaten. Er moest ergens op de hoofdweg een bocht naar links zijn voor beide markten. Nadat we die gevoelsmatig maakten werd Google maps uitgezet. Na een tijdje zagen we dat Kanchanaburi niet ver weg was en onze activiteiten al ver achter ons lagen. Uiteindelijk stopte de chauffeur bij de wereldberoemde brug over de Kwae rivier. Met z’n mobieltje en een vertaalapp liet ie ons weten dat we een halfuurtje konden blijven. Van het historische deel blijft weinig meer over als de brug vol staat met toeristen met selfie-sticks. Goed om deze historische plek gezien te hebben, maar kon mij betreft overgeslagen worden.

Onze constatering was dat we nu door zouden rijden naar ons hotel, maar hier reden reden we aan voorbij. Wellicht dat we dan vandaag de Erawan-watervallen zouden gaan aandoen i.p.v. de dag erna. Ook hier gingen we wederom van de hoofdweg af. We kregen een beetje argwaan, we verwachtten iets te doen volgens programma maar dat werd het niet. Na verschillende appjes naar onze lokale reisorganisatie verzonden en geen reactie kregen, vroegen we de chauffeur te stoppen. Na een belletje met de organisatie en de vertaalapp bleek dat we andere activiteiten hadden (daarvoor was de briefing handig geweest…). Die dag gingen we nog een treinreisje maken vanaf station Thakilen (volgens Google permanent gesloten). Aldaar bleek het station wel open en hielp onze chauffeur 6 tickets naar Wang Poh te kopen. Hij werd almaar losser en bleek achteraf gezien echt heel meewerkend en meedenkend te zijn. We moesten van hem links zitten voor de beste view. Helaas had deze trein ook een vertraging, minuutje of 40, waardoor er busladingen vol Chinezen arriveerden. Uiteindelijk kwamen we in een derde klas coupé terecht vol met moslim-kinderen. We konden niet achterhalen of ze daar woonden of dat ze wellicht uit Maleisië/Indonesië kwamen. De treinrit op zich was oké. Enkel nabij het voorlaatste station, Tham Krasae, had je prachtig uitzicht… op links. Bij Wang Poh stond ons busje klaar en werden we naar een restaurantje gebracht. Een goed buffet gericht op toeristen, dus niet te pittig. Vervolgens door naar ons hotel/resort. Dit was me ‘n paradijs! Echt mooie locatie, goed eten, goede kamer, fijn groot zwembad en een nog fijnere massage[e-1f60a]. Hier verbleven we 2 nachten, echt top.

Voor zaterdag stonden de Erawan-watervallen op het programma. Onze chauffeur schrok dat we al om 8 uur weg wilden, maar uiteraard stond ie ‘s ochtends klaar. Blij toe dat we de watervallen zo vroeg bezocht hebben. Het zijn er officieel 7, die je langs een ca. 2,5 km lang zigzaggend pad naar boven kan bezoeken. Ook is er de mogelijkheid erin te zwemmen. Waterval 2 was achteraf gezien de mooiste en deze hebben we zonder badderende toeristen kunnen fotograferen. De zevende, level 7, was best nog een aardige klim naar boven. Daar aangekomen zijn Wouter, Remco en ik gaan zwemmen. Behoorlijk koud water, spekgladde rotsen en visjes die het fijn vinden om aan je te knabbelen[e-1f60a]. Na een beetje dobberen zijn we naar beneden gewandeld. Wouter was vooruit gelopen om nog te gaan zwemmen op level nummer 2. Toen we eenmaal daar aan kwamen lopen werd uit het water gestuurd, blijkbaar was een reddingsvest verplicht. Terug bij de parkeerplaats wist chauffeur een goed restaurant met erg goed eten, dus wij daarheen. Als we alleen waren geweest hadden we deze waarschijnlijk overgeslagen, maar dan hadden we wel heerlijk eten gemist. Het zag er namelijk tamelijk leeg en ongezellig uit. We lieten onze chauffeur kiezen wat hij dacht dat lekker voor ons was. De eigenaresse nam de bestelling voor ons op, no too spicy. We wilden graag een graadje pittiger eten, maar men is toch bang hier. We hadden een tafel vol mooie fijne gerechten, chauffeur z’n keuze was uitstekend. A-roy zoals ze hier zeggen: heerlijk. Daarna terug naar het hotel om ‘eind van de middags de skywalk van Kanchanaburi te doen. Dit keer niet op 310, maar op 12 meter hoogte over de River Kwai. Dit is een recent gebouwde glazen brug.Wel even leuk om te doen. Terug bij het hotel vroegen we of de chauffeur de volgende dag alsnog Maeklong kon inpassen in de terugweg naar Bangkok. Daar schrok ie van, allemaal lastig omdat het veel informatie was en hij niet uitgelegd kreeg dat dit buiten de afspraken was. Met behulp van de dames van de receptie is het allemaal gelukt: prijs voor gasoline, de route, de tijden, zodat we ook tijdig in Bangkok zouden zijn voor onze nachttrein naar Chiang Mai.

Zo stonden we dag erna vroeg naast ons bed: reispassen ingepakt, ontbijten, uitchecken en op naar Maeklong. Men had berekend dat dit 3 uurtjes rijden was, na 2 uur waren we er al. Busje werd geparkeerd, chauffeur stond Stand by bij z’n bus, konden wij rustig de markt bezoeken. Rond 11.10 uur zou de trein door de markt komen, dus 11 uur ons plekje gezocht. Uiteraard is dit geen toeristische trekpleister, maar niet heus. Het was een bijzondere ervaring om al die marktkraampjes in elkaar geklapt te zien worden. Een speaker kondigde aan dat de trein er aan kwam… met vertraging. Uiteindelijk rijdt ie stapvoets door de markt, tussen de mensenmassa door om bij Maeklong Station uit te komen. Vervolgens wordt in razend tempo elk kraampje weer uitgestald en lopen drommen mensen achter de trein aan. Omdat het een eindstation is konden we het hele spektakel nogmaals meemaken. Daarna vervolgende we onze route naar Nakhon Pathom om volgens planning de stoepa te bekijken. Maar uiteraard hadden we een andere planning. Mark z’n schoonzus is Thaise en haar zus woont in Nakhon Pathom. Onze chauffeur werd naar de parking van de stoepa gegidst en daarna nam zij, P’dee (Piedie) ons bij de hand naar de stoepa, daarna over de markt, de goudshop van een vriendin van Mark’s schoonzus en eindigend bij een lokaal restaurantje waar we een hete soep en goed doorbakken kippetjes met saus aten. Hierna moest en zou P’dee ons niet met lege handen laten vertrekken. Ze had al lekkernijen als sticky rice en gedroogde pork sticks ingekocht. Op de markt scande ze wat ze ons nog mee zou geven toen ze een kraampje zag waar allerlei gekleurde balletjes werden bereid. Bij het zien van al het glazuur vielen de tanden zo wat uit je mond[e-1f601]. Op de parking konden we P’dee goed gebruiken voor de vertaling. We betaalden onze chauffeur z’n gasoline en gaven hem een mooie fooi voor al z’n diensten en daarna was het op naar Bangkok Aphiwat Station. Daar werden we afgezet en konden we ons opmaken voor de nachttrein naar Chiang Mai, 700 km noordelijker. We hebben ons vermaakt in onze eerste klas coupé met potjes Uno en het opeten van alle meegekregen versnaperingen. De kok kwam het avondeten (springrolls) en ontbijt opnemen. Een paar coupés verderop stond een Nederlandse man met flink opgepompte armen, de kok kneep erin en riep met een lach: “Powerrr!”

We doken de nacht in op onze opgemaakte bedjes. Om 6 uur werden we gewekt, wat niet had gehoeven. Zo goed hadden we niet geslapen, de trein maakte zelfs ‘s nachts aardig wat stops dus bij het remmen werd je weer wakker. Bij het ochtendgloren reden we Chiang Mai binnen, daar stond een busje klaar om naar ons guesthouse voor de komende dagen te brengen.

Momenteel verblijven we bij Liam’s Guesthouse dat gerund wordt door een Nederlands koppel. Na aankomst zijn we naar de binnenstad van Chiang Mai gereden met een songthaew, die hier met duizenden te vinden zijn. In de historische binnenstad vind je veel levendigheid en vooral veel tempels. Er schijnen in de stad ongeveer bij benadering precies 117 te zijn. We hebben er ca. 10 bezocht. Ook hier zijn er een aantal architectonisch echt schitterend, soms door de ligging, soms qua bouwwerk. Zo rond het middaguur keerden we huiswaarts, het is hier nog warmer dan in Kanchanaburi en Bangkok, in ieder geval minder luchtvochtigheid. Ons guesthouse heeft een prima zwembadje, lekker tussen de palmboompjes, graadje of 35, biertje erbij. Kortom vakantie!

Later meer in een volgend verslag. Laterrrrr!