Food for the mind

’n Goedemiddag vrienden,

Laos is inmiddels verlaten en Thailand bijna ook. De reis zit er bijna op. Zo snel dat je zaken vergeet te melden die je eigenlijk wel wilde melden. Terug naar onze eerste dag in Bangkok, dit was 14 februari. Bij het eerste avondeten waren de dames zo attent geweest de heren een sponzen hart met tekst te geven. Zo lief.

Vandaag zijn we vertrokken uit Hua Hin richting Bangkok en morgen vliegen we naar Schiphol. En wat hebben we veel gezien en gedaan! Nooit verwacht dat ik Thailand zo mooi zou vinden, maar ik begrijp de liefhebbers nu wel. Thailand had als slogan Land of the Smile en dat klopt wel, een heel vriendelijke bevolking met vaak een glimlach op hun gezicht. ‘t Land is ook nog eens zo veelzijdig qua natuur. Laos is goed vergelijkbaar, alleen wel wat primitiever. Wat daar opviel was dat de markten zo schoon en netjes zijn, al moet ik eerlijk zijn dat we enkel Luang Prabang echt hebben bezocht. Maar zelfs in het suffige Houaxhay zag je hoe zorgvuldig de gerechten voor ons klaar gemaakt werden.

Het vorige verslag eindigde op de rustdag in Luang Prabang. Nadat we een dag met eigen invulling hadden werden we de volgende ochtend netjes op tijd opgehaald door de zoon van onze gids Pom om naar het station gebracht te worden. Dit station ligt een klein halfuurtje rijden buiten de stad. Een hogesnelheidstrein zou ons naar Vang Vieng brengen. Deze spoorlijn is aangelegd door China. Het potsierlijke stationsgebouw staat ergens in de middle of nowhere en is voorzien van een strengere beveiliging dan een gemiddelde luchthaven. Na de security waar een aantal items achtergelaten moesten worden vertrokken we ruim op tijd (lees 2 minuten te vroeg) naar Van Vieng. Bij het woord hogesnelheidstrein had ik meer verwacht dan een maximum van 158 km/u. De reis duurde nog geen uur, maar in die tijd genoeg announcements gehoord. Van het landschap kregen we weinig mee vanwege de vele tunnels op het tracé. Eenmaal in Vang Vieng aangekomen op een eveneens potsierlijk station zagen we hoe prachtig dit stadje gelegen is, tussen het karstgebergte. In deze stad zouden we één nacht verblijven, wat ergens jammer was. Een dag extra had ons meer ruimte gegeven om een mooie dagexcursie te boeken (je kan hier bijvoorbeeld ballonvaren, buggy rijden of paramotor vliegen). Nu hadden voor de middag uiteindelijk een leuk tripje geboekt naar één van de Blue Lagoons in de omgeving. Dit meer ligt er prachtig en is gevuld met zwemmende Aziaten of Aziaten die een poging doen om enige vorm van zwemmen uit te voeren. Volgens een reisgids is dit al een attractie op zich en dat klopt[e-1f60a]. Bij het meertje is ook een beklimming naar een grot. Het “pad” er naartoe is vrij steil, maar zeker de moeite waard. In de grot zelf staat, hoe kan het ook anders, een gouden tempeltje. Na de afdaling naar beneden hebben Wouter, Remco en ik ons tussen de Aziaten begeven . Voor de adrenaline kon je vanaf een wankele constructie op 5 meter hoogte in het water springen, dus dat maar gedaan[e-1f609]. In de avond besloten we een door een familie gerund vegan restaurant te bezoeken. Het aanbod was niet heel groot, maar wel lekker. Ik had zelf fried mushrooms, smaakvol (zelfs heel lekker) maar wel wat weinig. Het hotel in dit stadje was wat minder, wat dat betreft goed dat we hier niet langer verbleven.

De dag erna stond in het teken van onze terugkomst in Thailand. Exact om 9 uur vertrokken we via de Lao-China Express Way, de snelweg naar Vientiane, richting grens. Als er al 2 auto’s achter mekaar zouden rijden zouden ze een filewaarschuwing afgeven, zo rustig was het.

We hadden 3 reisbeschrijvingen meegekregen en alledrie waren wat onduidelijk wat nou de bedoeling was. Bij de toiletstop met handen en voeten de chauffeur zo ver gekregen dat hij ons in de hoofdstad Vientiane, die niet ver van grens ligt, af zou zetten. Wat we begrepen had hij opdracht ons bij de grens af te zetten, volgens onze reisbeschrijvingen was dat niet meteen de bedoeling. De chauffeur regelde dat we bij een hotel onze bagage zouden kunnen achterlaten en een vriend die ons zou oppikken voor 500.000 Kip, prima prijs en wij konden de stad zien! Eenmaal onderweg begon ie over 1 miljoen Kip, maar we wisten niet waarom. We besloten tijdens het rijden geen discussie aan te gaan en maanden hem dan maar direct naar de grens te brengen. Daar aangekomen ‘afscheid’ genomen en lunchplek gezocht. Gelukkig waren alle gerechten geschreven het Laotiaans en volgens de vertaalapp van Remco hebben we genoten van snellewind hotline. Dit typisch Laotiaanse gerecht is rijst met kip en pepertjes [e-1f336]️[e-1f336]️[e-1f336]️[e-1f336]️[e-1f336]️[e-1f975]. We dachten dat kopjes soep de we kregen een voorafje waren, maar nadat deze leeg waren en de snellewind hotline werd uitgedeeld kregen we opnieuw soep, deze was voor de verlichting bij het gerecht. Je voelde dat alle ogen van de kokkinnen op ons gericht waren. We hebben in ieder geval voor wat hilariteit gezorgd. Vervolgens maar eens de grens overgestoken over de Friendship Bridge I, terug Thailand in. Khob chai Laos[e-1f64f][e-1f3fc]

Al veel te vroeg arriveerden we op het slaperige stationnetje van Nong Khai. Om 19u40 vertrokken we de nacht in met de nachttrein die ons in 10 uurtjes weer in Bangkok zou brengen. In deze trein heb ik beter kunnen slapen dan de trein naar Chiang Mai, ondanks dat de coupé niets anders was dan in de andere trein.

Om uur 6 uur ‘s ochtends reden we Bangkok Aphiwat Station binnen om opgehaald te worden voor een rit naar ons laatste vakantieadres, Hua Hin. Onderweg nog een bijzonder ontbijt naar binnen gewerkt. Een Tom Kha soep met verrassende ingrediënten voor op de vroege morgen en ook iets te pittig.

In Hua Hin verbleven we in prachtig resort, een mooi rustmomentje zo aan het eind van de reis. Hua Hin zelf komt een beetje over als Benidorm, veel hoogbouw, resorts, veel doorbakken toeristen. Wat Hua Hin wel heeft is een prachtig achterland. Om de laatste dagen, na een paar reisdagen, goed in te vullen meteen hadden we 2 excursies geboekt voor de zaterdag en zondag. Deze namiddag nog even goed laten pijnigen en relaxen op de massagetafel (wist niet dat benen en armen in bepaalde houdingen gepositioneerd konden worden [e-1f606]). De avond werd ingevuld met een bezoeken de pier voor de zonsondergang, een bezoek aan één van de night market in de stad en een bezoek aan een veganistisch restaurant, maar beter niveau als die in Vang Vieng.

Zoals gezegd hadden we het weekend volgepland. Zaterdag een bezoek aan Khao Sam Roi Yot National Park. Dit is in een tuktuk een uurtje rijden vanuit Hua Hin. Het park heeft nog veel meer te bieden dan wat we gedaan hebben. Mark en Wouter zijn al wandelend naar het strand achter het view point gegaan, de rest met een bootje dat je met een wet landing naar het strand bracht. Vanaf dit punt was het nog 600 meter lopen via een bergachtig paadje naar Praya Nakhon Cave. Echt meer dan de moeite waard, wat een schitterende plek. In de grot schijnen zonnestralen naar binnen, welke een gouden tempeltje in de grot laten schijnen. Fenomenaal! Eén heel bijzondere plek. Op de wandeling terug naar ‘t strand een aap gespot en terug op het strand de turquoise zee in gedoken, althans in gewandeld. Het water voelt zo aan zoals een tropische zee hoort aan te voelen: warm! Na de lunch werden we weer gedropt bij het hotel en de rest van de dag niksen (35 graden is best heet). In de avond bezoek gebracht aan de om de hoek gelegen Cicada Market (een nette vlooienmarkt met eettentjes) en de Tamarind Market, welke volgestouwd is met stalletjes met overheerlijk eten (bijna voor ieder wat wils). Mijn hoofdgerecht was een sea food basket; smikkelen en smullen!

En dan gisteren! Wat een mooi toetje van deze reis. Begin van de middag werden we opgehaald voor een rit naar Kui Buri National Park. In dit park heb je maar liefst 99% kans olifanten te zien. We kregen een chauffeur en een gids toegewezen voor een safari door dit park. Er zouden ca. 300 olifanten in dit park moeten leven. En gaurs, een rundersoort. Bij een view point konden we inderdaad een gaur zien liggen, een uit de kluiten gewassen koe. Verder zagen we onderweg nog kippen, hanen, reigers en ijsvogels, maar géén olifanten. Bij het laatste view point hadden we een prachtig uitzicht over de vallei. Vo,gens de gids kwamen hier dagelijks olifantenfamilies. Na ruim een uur turen en gefluister stopte een lading Aziatische toeristen die zichzelf belangrijker vonden… voor je neus poseren om op de foto te gaan en een kakafonie van geluid. Gelukkig helpt het internationale ‘sssst’ ook hier. Uiteindelijk besloten we terug te keren, kijken of we bij een ander view point wellicht die ene olifant die dag tot dan gezien was te spotten. Niet veel later gaf de gids aan dat bij het laatste view point, waar we net weggereden waren, minimaal 3 olifanten gespot waren. Wij terug en ja in de verte liep een kudde olifanten. De kudde, die uit veel meer dan 3 olifanten bestond, trok gestaag richting de plek waar wij stonden. Wat een fantastisch schouwspel blijft het. De Aziatische olifant is kleiner dan de Afrikaanse, desalniettemin kippenvel. Tot sluitingstijd van het park zijn we gebleven en daarna moe maar voldaan hotelwaarts gekeerd.

En dan nu, nu komt er een einde aan deze prachtige reis. Drie weken een feestje met alleen maar lieve vrienden. Zes individuen; we hebben het fantastisch gedaan. Veel bijzondere en verschillende dingen mogen zien. Een hoofd vol mooie herinneringen rijker, zoveel meer dan ik m’n verslagen heb beschreven Daarom blijft reizen de mooiste hobby!

Kap khun krap Muang Thai[e-1f64f][e-1f3fc]

Maarten